ที่มา : มหาอาณาจักรฮั่น โดย ก่อศักดิ์ ไชยรัศมีศักดิ์
เมื่อเป็นฮ่องเต้แล้ว ฮั่นเหวินตี้ ยังครองตนด้วยหลัก ปรัชญาเต๋าคือ อยู่อย่างสมถะ
ครั้งอยู่เมืองไต้ปฏิบัติตนเช่นใด เมื่ออยู่ฉางอาน ก็ปฏิบัติเช่นนั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงตามสถานภาพให้เกินความจำเป็น
ครั้งหนึ่ง เหวินตี้คิดจะต่อเติมระเบียงไว้จัดงานเลี้ยง
พอฟังช่างหลวงประเมินราคาค่าก่อสร้างว่า ร้อยชั่งทองคำเท่านั้น เขาสั่งยกเลิกโครงการทันที ด้วยเหตุว่า
"ทองคำร้อยชั่งนั้นเทียบได้กับรายได้ นับปีของชนชั้นกลางสิบกว่าครัวเรือนเชียว มาสร้างระเบียงให้ข้าเพียงคนเดียวฟุ่มเฟือยเกินไป"
ครั้งหนึ่ง เคยมีพ่อค้านำฝูงอาชาพันลี้ มาถวายให้กับฮั่นเหวินตี้ ฮั่นเหวินตี้ปฏิเสธที่จะรับ พร้อมกับให้เหตุผล
"ข้าไม่จำเป็นต้องใช้อาชาพันลี้หรอก เสด็จประพาสแต่ละครั้ง ทั้งหน้าและหลังล้วนห้อมล้อมด้วยราชองครักษ์ และผู้ติดตามมากมาย
วันไหนอากาศดีก็เคลื่อนขบวนได้สัก 50 ลี้ อากาศแย่หน่อยได้แค่ 30 ลี้ ให้ข้าขึ้นอาชาพันลี้มิต้องวิ่งแซงไปอยู่หน้าขบวนหรอกหรือ"
บันทึกในประวัติศาสตร์ยังกล่าวถึงเหวินตี้ว่า
นับจากวันที่เดินทางมาเมืองหลวงฉางอาน ตลอดเวลา 23 ปีทรัพย์สินต่างๆ ภายในพระราชวังไม่ว่าจะเป็นตัวอาคาร สวนหย่อม
เครื่องประดับ ราชรถ ฯลฯ ไม่มีสิ่งใดเลยที่เพิ่มจากเมื่อครั้งรับตำแหน่งใหม่ๆ
การกระทำใดๆ อันเป็นการเพิ่มความลำบากให้กับราษฎรล้วนรับสั่งให้ยกเลิกเสีย
ไม่เพียงเท่านั้นฮั่นเหวินตี้ยังปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างของความสมถะด้วยพระองค์เอง
ฉลองพระองค์ลำลองปกติจะใช้ผ้าไหมเนื้อหยาบ
ส่วนชุดฮ่องเต้ที่ใช้สำหรับออกว่าราชการก็ปะแล้วปะอีก ชุนแล้วชุนอีกไม่ยอมทิ้ง
ตลอดยี่สิบกว่าปีทรงประกอบกิจวัตรประจำวันอย่างเรียบง่าย ข้าวของเครื่องใช้ประจำวันก็ตกทอดมาจากฮ่องเต้องค์ก่อนๆ
ฮั่นเหวินตี้เป็นจักรพรรดิ ที่เปี่ยมด้วยพระเมตตา ห่วงใยความเป็นอยู่ของราษฎร
และเพื่อต้องการให้ข้าราชบริพาร ได้ตระหนักถึงความทุกข์ยากของราษฎร
บ่อยครั้งที่ฮั่นเหวินตี้ ทรงออกทำนาเป็นแบบอย่างด้วยพระองค์เอง และยังให้ฮองเฮาเก็บใบหม่อนเลี้ยงไหมเช่นกัน
